ANNELİK HAKKINDA Soru&Cevap - EDA ile
ANNELİK
Herkese merhaba.
Çoğunuzla bir noktada buluşuyoruz ama beni tanımayanlar için kısaca kendimden bahsetmek için bahanem olsun. Ben Eda. Hem PELCARE'in, hem de 3 senedir Leo'mun annesiyim.
Anneler Günü birkaç sene öncesine kadar "kendi" annemin gününden ibaretken, şu an "annelik" kavramının kutlanması ve daha çok konuşulmasını istediğim, aslında sadece bir bireye annelik edenden çok daha farklı bir kavram benim için.
Bu sene konuşulmasının kabul görülmediği için annelerin hissederken yalnızlaştığı, yalnızlaşırken kendini yetersiz hissettiği ve yetersiz hissederken de suçladığı o döngünün aslında ne kadar normal olduğunu vurgulama amacıyla bir kaç anne, tüm dürüstlüğümüzle bir kaç soruyu cevaplayacağız.
S: Anne olmadan önce keşke bunları da bilseydim dediğin şeyler neler?
Anneliğin bir gecede yüklenmediğinin bilincinde olmak isterdim. Hatırlıyorum hamile olduğumu öğrendiğim an çok mutlu olmuş ve şaşırmıştım. Ama bedenimin içeride, dışarıda yürüyen, araba kullanan, çalışan bireylerden birini ürettiği gerçeğini aylar boyunca atlatamadım. Yani içeride yavrum var gibi değil de biraz avatar gibi hissettiğimi hatırlıyorum. Halbuki benim şimdiden nude tonlarında kıyafet, ahşap oyuncaklara bakıp duygulanmam gerekmiyor muydu?
Annelik bilinenin aksine tam bir gelişimsel süreçtir. Toplumumuz bunun bir anda bebek doğduğunda pat diye çook doğal ve kolay şekilde bebek doğduğunda hemen gerçekleştiği fikrini aşılamakta. Ama gerçekte, çocuğunu sağlıklı ve rahat bir şekilde annelik yapabileceğin bir noktaya ulaşmak için kendi öykünüzü yeniden müzakere etmek ve yeniden çalışmak için tam tur bir süreç vardır. Ve bu süreç kendinizi ne kadar tanımak isteyip geliştirmek istemenizle doğru orantılı işler.
S: Çocuk büyütürken kendi çocukluğunla, ebeveynlerinle yaşadığın hesaplaşmaların oldu mu?
Bu soruyu ben buraya koydum, ben cevaplıyorum:) Çünkü herkesin kendisine sorması gereken bir soru olduğunu düşünüyorum. Çoğunluğumuzun annesi babası umuyorum ki iyi insanlar. Ama büyütülürken sana davranılan tavrı sorgulamayana kadar her şey hepimize bizim "normal"imiz geliyor. İnsan başka bir birey büyütürken ise yanlışları düzelmek için sıfırdan bir şansı daha oluyor gibi hissediyor. Dikkatinizi çekerim ki kendi hayatınızdan geçmişinizden bahsediyorum. Enteresan değil mi? Sanki çocuğunuza tam tersini, bildiğinizin doğrusunu yaptığınızda size yapılan yanlışları götürüyor gibi hissediyor insan.En azından ben haha.
S:Anneliğin en zorlandığın tarafı ve sana muhteşem şeyler kattığını düşündüğün tarafı neler?
Olumsuzlardan başlıyorum. İlk başta yetersizlik. Ne yaparsam yapayım aynı anda, farklı mekanlarda ilgimi ve enerjimi yüzde yüz veremiyor olmak beni derinden yaraladı. Sürekli bir şeyleri kaçırıyorum hissi. İşte değilken hayallerimi ve hedeflerimi kaçırıyorum, işteyken ise çok kısa sürede büyüyen bebeğime yeteri kadar güven veremiyorum korkusu. Hep bir her şey havada kalıyor korkusu. Bunu annelik konu dışında tüm kadınların yaşadığına inanıyorum. O zamanlarda "elimden geleni yapıyorum" kriteri işe yarıyor. Hatırlatmak gerek sadece.
İkincisi ise "hayat çok kısa" duygusu. Belki kendi başıma yaşarken 3 sene benim için linear ilerlerken, diğer tarafta yeni doğan bir bireyin 3 sene içerisindeki gelişimine şahit olmak ne yazık ki hayatın ne kadar hızlı geçtiğini sert bir şekilde hatırlatıyor. Daha yapmak istediğim inanılmaz çok şey var. Onları yapamadan hayattan gidebilme ihtimalim beni korkutuyor. Önceden zamanımı bana zaten benim olan "bahşedilen" bir kavram olarak görüyorken şu an aşırı kıymetli.
Diğer yönden kendimi törpülemek, daha iyi bir insan olmak için çabalamak, hayatı bencilce değil de biraz daha toplumsal bilinçle yaşamana alan tanıdı ve tanıyor. Bir de hamile olduğumu öğrendiğim saniye üzerinde çalıştığımız ve bir sürü annenin yanından ayırmadığı Essential Oil Blend serisini yapmama vesile olması. Şaka. Ya da olmayadabilir :)
S:Çocuk sahibi olmanın nasıl bir şey olacağına dair genellikle çocukken bile beklentiler oluşturuyoruz. Görkemli bir düğün, kendi gittiğimiz okullarda (ya da daha iyilerine gitmesi) gibi. Bu beklentileri gerçeklikle nasıl dengeliyorsun?
Beklentimi minimuma indirerek. Annelerin çocukları için saçını süpürge etmelerini mantıklı bulmuyorum. Maddi durumunda çok zorlanıp, kendisini hayatını yaşayamayacağı noktaya getirip çocuğunu özel okula vermesini takdir edemiyorum. her hayat kıymetli, biricik. Bu sefer ailelerin verdiği çaba altında bireylerin çok ezildiğini hepimiz görüyoruz. Tabii ki her anne gibi elimden geleni yapmak için çalışıyorum ve çabalıyorum. Ama kendi hayatımdan zevk almayıp hayatı sadece gün geçirmek olarak görmenin kimseye uzun vadede bir yararı olmadığını düşünüyorum.
S: Anneler için sadece 3 PELCARE ürün önermek istesen hangileri olurdu?
Rosey Floral Mist ilki. Yanımda çantamda, işte, arabamda her yerde her aklıma geldiğimde saf gül ve neroli suyu ile frekansımı yükseltiyorum. Herkesin elinin altında olsun isterim. Dreamy Esesntial Oil Blend bilen anneler bilir, koklatıp biraz kulak arkasına sürdüğünüzdeki etkiyi görünce yanından ayıramazsınız. Bir de adaptojen içeren Superfood Repairing Ovenright Cream. Uyumadan önce sürün ve saniyesinde o nemi ıslaklığı cildinizde hissedin. Bu üçünü asla yanımda ayıramıyorum.
Sizi sıkmadan gerçekler hakkında biraz konuşmak istedik. Belki annesinizdir, belki değilsinizdir ve hiç de olmak istemiyorsunuzdur. Olayın kutsallaştırılan annelik değil, insanlık olduğunu bir noktada ifade edebildiğime inanıyorum.
Buraya kadar sabırla okuduğunuz için teşekkür ederim.